Γενικά

Η ενεργειακή φτώχεια είναι η αδυναμία των νοικοκυριών να ικανοποιούν επαρκώς τις ενεργειακές τους ανάγκες με προσιτό κόστος. Η ενεργειακή φτώχεια έχει ένα ευρύ φάσμα αρνητικών επιπτώσεων, για παράδειγμα μπορεί να οδηγήσει σε άσχημες συνθήκες διαβίωσης (μείωση της εσωτερικής θερμοκρασίας, μερική θέρμανση του σπιτιού), σε χρέη για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών, σε μεταφορά μεριδίου του χρέους στον προϋπολογισμό του νοικοκυριού. Ο περιορισμός της κατανάλωσης ενέργειας και η αδυναμία διατήρησης ενός ζεστού σπιτιού μπορεί να οδηγήσουν σε ανθυγιεινά εσωτερικά περιβάλλοντα, για παράδειγμα χαμηλές εσωτερικές θερμοκρασίες, υγρασία και μούχλα, τα οποία συμβάλλουν σε καρδιαγγειακά και αναπνευστικά προβλήματα. Η ενεργειακή φτώχεια συνδέεται επίσης με αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνική ένταξη, το μορφωτικό επίπεδο και την ψυχική υγεία.

Σύμφωνα   με την Eurostat, 57 εκατομμύρια άνθρωποι δεν μπορούν να κρατήσουν το σπίτι τους επαρκώς ζεστό κατά τη   διάρκεια του χειμώνα, 104 εκατομμύρια άνθρωποι δεν μπορούν να διατηρήσουν δροσερά τα σπίτια τους κατά τη   διάρκεια του καλοκαιριού, 87 εκατομμύρια ζουν σε κακής ποιότητας κατοικιών και 52   εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν καθυστερήσεις   στην πληρωμή λογαριασμών ενέργειας.    

Η ενεργειακή φτώχεια μπορεί να προκληθεί, μεταξύ άλλων, λόγω των ακόλουθων παραγόντων: (1) Αύξηση του κόστους της ενέργειας (ηλεκτρική ενέργεια, πετρέλαιο, φυσικό αέριο κλπ.). (2) Χαμηλό εισόδημα ανά νοικοκυριό (ανεργία, χαμηλά ημερομίσθια, υψηλό κόστος ζωής). (3) Κατοικίες που δεν είναι ενεργειακά αποδοτικές (κτίρια που δεν είναι σωστά μονωμένα, παράθυρα και πόρτες χωρίς διπλά τζάμια ή με κακή αεροστεγανότητα παραθύρων, μη αποδοτικά συστήματα θέρμανσης κ.λπ.). (4) Έλλειψη πρόσβασης σε κατάλληλες πηγές ενέργειας.

Σύμφωνα με την οδηγία για την Eνεργειακή Aπόδοση (2012/27/ΕΕ), οι χώρες της ΕΕ πρέπει να καθιερώσουν καθεστώτα επιβολής υποχρέωσης ενεργειακής απόδοσης που απαιτούν από τους παρόχους ενέργειας να επιτυγχάνουν ετήσια εξοικονόμηση ενέργειας όσον αφορά στις ετήσιες πωλήσεις προς τους τελικούς καταναλωτές (Άρθρο 7). Ως εκ τούτου, οι πάροχοι ενέργειας πρέπει να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν μέτρα που θα βοηθήσουν τους τελικούς καταναλωτές να βελτιώσουν την ενεργειακή απόδοση των κατοικιών τους. Ένα μέρος των μέτρων πρέπει να υλοποιηθεί ως προτεραιότητα σε ευάλωτα νοικοκυριά, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που πλήττονται από την ενεργειακή φτώχεια και, όπου ενδείκνυται, σε κοινωνικές κατοικίες.